|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 19, 2012 13:58:20 GMT -5
"Ow Janey het spijt dit was helemaal de bedoeling niet! Echt niet ik wilde je geen pijn doen door je te kussen! De emoties overvielen me! Ik dacht niet na! Vergeef me!" Louis raakte in paniek. Hoe kon hij zo stom zijn dit te doen? Nog een grotere vraag zou Janey dit aan Harry door vertellen!?
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 19, 2012 14:09:55 GMT -5
Janey
Nadat Louis 'de emoties overvielen me' gezegd had luisterde Janey al niet meer naar hem. Ze had er zo ongelooflijk veel spijt van dat ze hem terug had gezoend. ''Ach rot toch op Louis!'' riep ze uit. ''Blijf uit mijn buurt!''
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 19, 2012 14:12:05 GMT -5
"Nee Jane wacht! Echt het spijt me! Zeg alsjeblieft niks tegen Harry ik smeek je!" Dit kon nog eens heel lelijk uit gaan pakken. Een schuldgevoel overviel me en ik wist waarom. Ik had Janey diep gekwetst.
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 19, 2012 14:15:43 GMT -5
Janey
Janey wou net weg lopen toen Louis weer tegen haar begon te praten. Ze draaide zich met een ruk om en keek hem recht in zijn ogen aan. ''Wat heeft Harry hier mee te maken?'' vroeg ze verontwaardigd. Nou werd ie helemaal lekker. Waarom zou ze haar broer hier niets over mogen vertellen als ze dat zou willen?
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 19, 2012 14:19:20 GMT -5
"Ik... Ik weet het niet. Hij is mijn beste vriend en ik wil niet dat zowel jij als hij mij haat alsjeblieft Jane! Je weet dat ik het niet zo bedoelde!" O mijn god volgens mij gaat ze er achter komen dat ik verliefd ben op Harry! Harry.... Dus toch...
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 20, 2012 1:15:12 GMT -5
Janey
Janey beet even op de binnenkant van haar wang. Ze haatte Louis niet, totaal niet zelfs, maar ze was veel te geprikkeld nu om dat aan hem te vertellen. Ze keek hem recht in zijn ogen, zijn met tranen gevulde ogen en voelde dat er bij haar zelf ook tranen een gevecht met haar begonnen. Maar daar ging ze echt niet aan toegeven. ''Dat had je dan maar moeten bedenken voor je me zoende.'' Ze deed een paar stappen achteruit om zich vervolgens om te draaien en weg te joggen. Niet naar haar eigen huis, ze ging naar Harry. Want er was duidelijk veel meer aan de hand dan Louis haar vertelde en ze wou weten wat
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 20, 2012 8:46:35 GMT -5
Louis reikte zijn hand naar Janey's rug maar ze was al te ver weg. Hij zakte door zijn knieën en begroef zijn gezicht terug in zijn handen. Hoe had hij dit kunnen doen!? Iedereen zal straks weten wat voor een lul ik ben! Ik ben homo en kus een meisje! Ik wilde Jane niet kussen! Ik... Ik wilde Harry... Ik was verliefd op Harry...
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 28, 2012 13:23:13 GMT -5
Janey: Snel vluchtte Janey de wc in en de deur draaide ze achter haar in het slot. Ze duwde de bril omhoog en ging op haar knieën voor de pot zitten. Haar wijsvinger stak ze zo diep mogelijk in haar keel en ze irriteerde haar huigklep. Tranen prikten in haar ogen maar ze bleef er net zo lang mee door gaan tot ze begon te kokhalzen. Haar maaginhoud kwam omhoog, iets dat niet moeilijk ging aangezien ze veel water had gedronken tussen het eten door. Het geluid van haar gebraak vulde het kleine kamertje. En uiteindelijk was het enige wat haar keel nog verliet bitter gal. Ze trok de wc door, kwam overeind, duwde de bril weer naar naar beneden en waste haar handen. Haar keel brandde van de pijn.
Louis: Louis zat in de vensterbank en keek naar de lucht. Hij had te snel gegeten en zijn maag deed zeer. Hij stond op en bedacht zich dat hij het beste iets kon drinken. Hij liep de woonkamer uit de gang in. Hij wilde naar de keuken lopen toen hij een vreemd, ranzig geluid uit de wc hoorde komen. Hij trok zijn wenkbrauw op en leunde tegen de muur aan. Wie zou er op die wc zitten?
Janey: Nadat Janey een slok water had genomen om de pijn in haar keel enigzins te verzachten en de vieze smaak weg te werken draaide ze aan het slot en duwde ze langzaam de deur open. Haar te wijde badjas hing een stuk open, iets waar ze zich niet echt bewust van was en haar gezicht was lijkbleek. Zelfs nu haar maag leeg was voelde ze zich nog moddervet.
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 28, 2012 13:30:37 GMT -5
Janey kwam de wc uitgelopen. "Hey nog steeds last van zwangerschapsmisselijkheid?" Vroeg ik met een verveelde ondertoon in mijn stem.
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 29, 2012 10:52:53 GMT -5
Louis: Janey kwam de wc uit gelopen. Louis sloeg zijn armen over elkaar. ''Hey, nog steeds last van die zwangerschapsmisselijkheid?'' Zijn stem klonk verveeld. Louis bekeek Janey's bleke gezicht en liet zijn ogen naar beneden glijden. Ze droeg alleen maar haar kamerjas aan, haar roze bh kwam er tussenuit en Louis kleurde een beetje rood. Zijn ogen onderzochten het lichaam verder maar heel ver kwam hij niet. Precies onder haar roze kante bh waren al haar ribben te tellen. Ze staken alle kanten op. Louis' mond viel open en hij wees op Janey's borst. ''Wat krijgen we nu?''
Janey: Toen Janey Louis zag schrok ze zich een ongeluk. Alsof haar gezicht al niet bleek genoeg was trok al het bloed er nu uit weg. Ze volgde zijn blik en merkte toen pas dat haar badjas open stond. Geschrokken trok ze hem om haar lichaam heen en ze keek Louis angstig aan. ''W-wat?'' stamelde ze beschaamd. Hij vond haar vast een vies, vet varken. Het viel haar nog mee dat hij niet meteen in de lach schoot. Met haar hand voelde ze even aan het 'vet' dat op haar ribben lag.
Louis: Louis' gezicht betrok. ''Wat? Hoe bedoel je wat? Waarom ben je zo mager? Vindt je dat normaal ofzo? Laat me raden je hebt net je hele avondmaal er uit gegooid, of niet soms?'' Sinds Louis uit het ziekenhuis was en Zayn terug had gehaald was hij merkbaar veranderd. Directer, opvliegend en serieuzer. Het was eindelijk tot hem doorgedrongen dat het leven geen grap was. En wat Jane hier had ook niet!
Janey: Janey's gezicht betrok meteen. Maakte hij een grapje ofzo? ''Ik ben niet mager!'' gooide ze er meteen uit. Ze had er meteen al spijt van dat ze die woorden zo vel uitgeroepen had maar ze kon zich echt niet beheersen. ''En néé, ik heb gewoon last an die zwangerschapsmisselijkheid Louis.'' Waarom kon ze het niet overtuigender zeggen? Liegen ging haar meestal aardig goed af maar nu was er duidelijk aan de trilling in haar stem te horen dat ze loog. Ze richtte haar ogen op de grond en beet zo hard op haar tong dat die begon te bloeden. Een ijzerige smaak vulde haar mond. Fijn, dat ook nog.
Louis: Louis' blik verraadde boosheid. Hij greep haar pols vast en sleurde haar mee de trap op. ''Loop!'' zei hij boos. Hij trok haar de trap op mee naar de badkamer en zette haar voor de spiegel. Hij liet haar los en gaf een korte ruk aan haar badjas waardoor deze naar beneden gleed en wees op de spiegel. ''Kijken! En zeggen wat je ziet en niet liegen!''
Janey: ''Louis doe normaal!'' gilde ze toen hij haar badjas van haar lijf af trok. Tranen sprongen in haar ogen. Haar stem klonk nog helemaal schor door het braken en het deed verschrikkelijk veel pijn om haar stem zo te verheffen. Maar niet zoveel pijn als het deed om in de spiegel te kijken. Verafschuwd staarde ze naar haar 'vette' buik, heupen en benen. Ze was het meest walgelijke wezen ter wereld. ''Wil je echt weten wat ik zie?!'' riep ze kwaad. ''Een VIEZE DIKKE ZEEKOE! Heb je nu je zin? Dat is wat je wou horen toch?!'' Tranen stroomden over haar wangen en ze gaf een harde stomp in haar maag alsof ze zo haar 'vet' er af kon slaan.
Louis: Verschrikt greep Louis Janey's polsen vast. ''O mijn god Jane, watch the baby!'' Wat Janey daar net zei had Louis niet verwacht. ''Waarom noem je jezelf dik Jane? Je hebt bijna geen vet meer om te verbranden! Je bent zwanger for God's sake! Natuurlijk wordt je dan iets breeder maar je baby heeft je nu nodig Jane. Je moet eten anders sterft de baby! Geef je niks om je eerste kind dan?'' Louis kalmeerde en trok haar in een knuffel. ''Jane wordt niet boos maar.. Heb je soms anorexia?''
Janey: ''Als ik van te voren had geweten hoeveel ik er door zou gaan vreten had ik meteen een abortus gepleegd!'' Louis knuffelde haar maar ze duwde hem ruw van haar af toen ze hoorde wat hij zei. ''NEE! Meisjes met anorexia zijn dun en dat ben ik niet, ben je blind ofzo? Ik heb zat om te verbranden.'' Ze kneep in het 'vet' op haar buik en armen om Louis te laten zien hoeveel er wel niet zat. ''Idioot.'' mompelde ze er achteraan. Haar stem sloeg de hele tijd over. Ze wou het haar kind niet aan doen om zo'n dikke, lelijke moeder te hebben. Kon ze de tijd maar terug draaien. Dan zou ze verstandiger zijn geweest. Maar daar was het nu te laat voor.
Louis: Louis deed een stapje achteruit en lachte verbitterd. ''En wist je dat al die dunne meisjes zeggen dat ze dik zijn en andere niet?!'' vroeg hij fel terug. ''Waarom zie je nou niet in dat je het wel hebt? Je kunt er niet om heen okej? En trouwens ik denk dat als ik zo Zayn ga vertellen wat je hebt en wat je hebt gezegd over zijn baby dat hij niet heel blij zal zijn..'' Louis grijnsde vals en liep voorzichtig naar de deur.
Janey: ''Nee!'' Janey greep Louis' schouder vast om hem tegen te houden en om te draaien. ''Alsjeblieft niets zeggen.'' piepte ze paniekerig. Ze slikte haar tranen in, maar ze bleven doorstromen alsof er geen einde aan kwam. ''Wat wil je dat ik zeg? Artsen zeggen dat ik anorexia heb ja, maar dat is niet waar, ik ben niet ziek. Best, vertel Zayn maar wat ik heb gezegd. Het is mede zijn schuld dat er leven in mij groeit. Als ik niet zwanger zou zijn dan zou ik echt hard kunnen afvallen maar nu zorgt dat.. kind.. er oor dat het niet kan.'' Ze ratelde alles er snel achter elkaar uit en begon behoorlijk gefrustreerd te raken.
Louis: Louis duwde Janey van zich af, zijn lip trok op van woede en hij haalde met zijn vlakke hand uit, recht in Janey's gezicht. ''En nou ben ik het zat!'' gilde Louis. ''Even een paar dingen die je moet weten omdat het waar is: 1. Ja je bent wel ziek en behoorlijk ook! 2. Jij had net zo goed kunnen voorkomen van dat kleine hoopje geluk nu in je leeft! 3. Jij gaat niet meer afvallen want dat ''kind'' heeft je nodig en 4. Jij gaat samen met mij en Zayn een oplossing zoeken oor jou probleem en de kleine die op komst is! En daarmee uit!''
Janey: Een scherpe pijn sneed door de wang die Louis zojuist geraakt had. Een hoog, pijnlijk gilletje verliet zachtjes haar mond. Ze voelde zich al bang en vernederd maar toen Louis ook nog eens in haar gezicht begon te schreeuwen kromp ze helemaal ineen. Zijn woorden kwamen aan als tientallen rake klappen. Snel raapte ze haar badjas van de grond. Ze liet hem over haar schouders glijden en trok hem stevig om haar lijf heen. ''Ik weet iets beters!'' beet ze hem toe. ''Jij houdt gewoon je kop dicht en bemoeid je met je eigen fucking leven in plaats an dat van mij. Het is MIJN leven, MIJN lichaam en MIJN kind!'' Ze schrok zelf van alle woede die ze opeens voelde maar had geen spijt van wat ze zei. Hij moest haar gewoon met rust laten.
Louis: Louis deinsde nergens meer voor terug na zijn ervaringen met Dough en Zayn, en voor Janey rende hij al zeker niet weg. ''O ja joh!? Maar het is binnenkort ook Zayn's leven en hij verzorgt jou lichaam en ik laat die nieuwe spruit niet sterven omdat jij een egoïstische snol / anorexia patiënt met een minderwaardigheidscomplex bent! Zayn's geluk en de baby's gezondheid hangt van jou af dus ik houdt me nergens buiten! Dat kind betekend meer voor mij en Zayn dan voor jou op dit moment!!!''
Janey: Janey liet haarzelf tegen de muur op de grond glijden en legde haar hoofd in haar handen. ''Hou nou gewoon je kop!'' schreeuwde ze schor. ''Denk je dat ik het alleen voor mezelf doe? Ik wil Zayn niet voor gek zetten tegenover de hele wereld en hem ongelukkig maken omdat zijn vriendin een vetzak is.'' Louis had geen idee hoeveel pijn het deed. Hoe bang ze was dat Zayn haar zou gaan verlaten omdat hij toch veel mooiere en dunnere meisjes dan haar kon krijgen. ''Ik wil helemaal niet dat het sterft,'' ging ze met een klein stemmetje verder. ''Hij/zij betekend wél heel veel voor me. Dus zeg niet dat ik egoïstisch ben. En voor de miljoenste keer: ik ben géén anorexia!''
|
|
