|
|
Post by Niall Horan on Feb 28, 2012 15:22:25 GMT -5
''O kom op zeg,'' viel Niall hem aan. ''Die ober natuurlijk. Ken je hem ergens van ofzo?'' Hij kreeg steeds zwaarder het gevoel dat Zayn iets voor hen verborgen hield en nu wou hij weten wat ook. Zelfs het rommelen van zijn maag kon hem niet meer afleiden. Hij bekeek de Pakistaan aandachtig terwijl de woorden zijn lippen verlieten. En daarna richtte hij zijn blik op zijn zusje, die naast hem liep
|
|
|
|
Post by Zayn Malik on Feb 29, 2012 1:19:37 GMT -5
''Ik heb geen idee waar je het over hebt, waar zou ik die gast van moeten kennen?'' Zayn grinnikte en keek Niall aan alsof hij gek was, die Ier hoefde hier niets over te weten, en als hij het zou weten zou die hele bende niets van hem over laten, dat kon hij één van zijn vrienden niet aan doen. Maar hijzelf dan? Nu Dough weer wist dat Zayn hier nog steeds in Londen zat had de Pakistaanse jongen zelf ook een probleem, hij zou gewoon ze best moeten doen om het op te lossen zonder dat één van zijn echte vrienden er achter zou komen, bovendien kon hij dit zelf wel oplossen zonder veel gedoe, tenminste, hij hoopte dat hij dat zou overleven.
|
|
|
|
Post by Niall Horan on Feb 29, 2012 11:03:44 GMT -5
''Hmm.. als jij het zegt.'' Het zat Niall nog steeds helemaal niet lekker maar hij besloot dat het beter was om er over op te houden. Zayn zou het hen wel vertellen als er wat mis was, toch? Het was wel een beetje een mysterieus typ. Terwijl ze verder liepen gleed Niall's blik steeds even naar de Pakistaan. Dan speurde hij zijn gezicht uitgebreid af.
|
|
|
|
Post by lenore Horan on Feb 29, 2012 11:34:35 GMT -5
Zayn bleef volhouden dat hij die jongen van zonet niet herkende. Toch had Lenore zo'n gevoel dat hij er meer over wist. Maar aan het gezicht te zien van de pakistaan besloot ze haar mond maar dicht te houden. In stilte liep ze naast de twee jongens verder. Telkens zag ze haar broer even opzij kijken richting Zayn.
--
inspiratie loos heerst x33
|
|
|
|
Post by Zayn Malik on Feb 29, 2012 11:40:00 GMT -5
Als jij het zegt. De woorden spookte door Zayn's hoofd, met een lege blik staarde hij voor zich uit, wetend dat er snel iets mis zou gaan, ook wetend dat Niall en Lenore er waarschijnlijk niets van geloofde. Als ze nooit naar nandos waren geweest was het ook niet gebeurt, maar daar had de Pakistaanse jongen nu niets aan, nu was het al te laat. Hij voelde zich meer oplettend worden bij elke stap die zijn sneakers op de grijze tegels van Londen neerzetten, de rode bussen reden voorbij en in de straten was het nog steeds druk, het was een zonnige middag en normaal gezien had dat me vrolijk gemaakt, helaas werkte het dit keer niet. Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien hoe Niall hem telkens in de gaten hield, ''Wat is er?!'' Het klonk onaardiger dan dat hij het wou laten klinken.
|
|
|
|
Post by Niall Horan on Feb 29, 2012 11:44:56 GMT -5
Niall fronsde verontwaardigd zijn wenkbrauwen. Wat is er? Wat is er? Jij houdt iets voor ons verborgen, dát is wat er is! De woorden lagen op het puntje van zijn tong en hij moest moeite doen om ze er niet uit te gooien. ''Niets,'' antwoordde hij lichtelijk knarsentandend. ''Ik keek alleen.''
|
|
|
|
Post by Zayn Malik on Feb 29, 2012 12:17:42 GMT -5
''Tuurlijk.'' Zayn keek zijn Ierse vriend met een opgetrokken wenkbrauw aan, dit alles zou Niall waarschijnlijk alleen maar meer nieuwsgierig maken, maar daar dacht hij op dit moment niet aan. Hij versnelde zijn pas een klein beetje maar niet al te opvallend, zijn chocolade bruine ogen keken strak voor zich uit, hij wou dat ze al thuis waren want dan zou de drukte van Harry en Louis er hopelijk wel voor zorgen dat Niall alles zou vergeten, Liam zou maar weer moeten proberen om de jongens wat rustiger te maken en Zayn zelf zou naar zijn kamer gaan om vervolgens de koptelefoon op zijn hoofd te zetten en alles even proberen te vergeten, maar dat zou hem waarschijnlijk niet eens lukken.
|
|
|
|
Post by Egon Mc Brigh on Feb 29, 2012 12:19:39 GMT -5
Een jongen met bijna zwart liep het restaurant binnen. "Dough!?" riep hij. Man waarom is mijn broer nou nooit op tijd? Verdomme hij weet toch dat ik er een hekel aan heb om in het openbaar op hem te wachten? Daar kwam hij aanlopen. "Hey sorry man, kom mee ik moet je wat vertellen!" Dough's gezicht was rood en aan mijn arm trok hij me mee naar achter. "Wat is er gast ik wil naar huis." "Je raad nooit welke vuile buitenlander er net binnen stapte samen met één of ander griet en een Ierse flikker." "Jackie, de pizzakoerier?" Gokte ik domweg. "Nee idioot, ik geef je een stille hint. Sorry jongens maar ik heb nu betere vrienden gevonden ik stap uit de bende....." De ogen van de jongeman werden groot. "OMG je bedoelt toch niet één van de Maliks hè?" "Niet zomaar één van hen, De Malik." Er lag een valse glimlach op Dough's gezicht. Egon voelde dat hij rood werd. "Zayn Malik?" Fluisterde hij angstig. "De enige echte. En weet je wat ik dan nu eens ga doen?" "Je klaar maken om naar huis te gaan?" Dough keek me vals aan. "Nee, jij gaat lekker daar aan een tafeltje zitten met een colaatje en ik ga even een belletje plegen, ik denk dat het tijd word om de gang weer eens bij elkaar te brengen." Egon kreeg het aan alle kanten warm. Ze zullen toch niet.....? Dough liep de deur uit naar achteren en voor de deur dichtviel zag ik dat hij zijn telefoon pakte en iemand uit zijn boekje belde. Op het schermpje stond Razza.
Ze gaan Zayn pakken......
|
|
|
|
Post by Niall Horan on Feb 29, 2012 12:32:13 GMT -5
Met grote, boze stappen liep Niall door. Dit keer richtte hij geen blikken meer op Zayn. Hij ergerde zich dood aan het feit dat Zayn zo deed. En natuurlijk begon net op dat moment, terwijl hij al zo nukkig was ook nog eens zijn maag als een gek te rammelen. Het klonk zelfs zó hard dat Niall bang was dat Lenore en Zayn het hadden kunnen horen. Zelfs al werd het geluid overstemd door het voorbij razende verkeer. Zouden de anderen er wel van weten? bedacht Niall. Hij beet op de binnenkant van zijn wang en een eenzaam gevoel knaagde aan hem. Hij was altijd al een beetje een buitenbeentje in de groep en soms had hij echt het gevoel dat niemand hem er eigenlijk nog bij wou. Snel schoof hij zijn gedachten opzij. Gelukkig waren ze nu bijna thuis.
|
|
|
|
Post by Dough Mc Bright on Feb 29, 2012 12:37:58 GMT -5
Man wat kon Egon af en toe zeiken zeg! Net een oud wijf. En blonde jongen in uniform liep de achterdeur van het restaurant uit en haalde een telefoon uit zijn zak. Bij het intoetsen van het nummer dat hij ging bellen viel er een valse glimlach op zijn gezicht en hij hield de telefoon aan zijn oor. Hij ging over. "Dit is Ratan met wie en waar ken ik je van?" "Yo Razza, met Dough, je kent me vast nog wel." Op de achtergrond aan de andere kant van de lijn kon je een glas horen kapot vallen. "D? Yo man waar heb je al die tijd uitgehangen? Ik dacht dat je dood was." "Hè niet te enthousiast worden okej? Luister je raad nooit wie er weer in de stad zijn lelijke rotkop heeft laten zien en jij kent hem net zo goed als ik maar ik haat hem meer als jou." "Zeg maar niks meer, die nietsnut van een handsome Zayn is weer opgedoken?" "Juist jij snapt het! Ken je iets voor me regelen?" "Wat meteen al? Ik weet al wat ik moet doen. 8 uur vanavond in de garage in Living Street okej? Ik dacht trouwens dat die jackass op tournee was." "Nou daar vergis je, je lelijk in vrind want hij loopt hier gewoon in Londen los rond. En het verbaast me dat je nog onze geheime vergaderplaats hebt onthouden. Okej roep de jongens bij elkaar vanavond komen de Black Egans weer voor het eerst in 3 jaar samen."
Aan de andere kant kon je een valse lach horen. "Ik zie je vanavond okej, ik moet nu Egon naar huis brengen, laterz." Dough hing op en liep weer terug naar binnen waar zijn broertje op hem zat te wachten aan de bar. "Wat kijk je nou? Sta op ik wil naar huis!"
|
|
|
|
Post by Ratan Malik on Feb 29, 2012 13:09:52 GMT -5
Ratan hing ook op en propte zijn gejatte mobiel weer in zijn broekzak. Hij moest nu eerst alle jongens weer bij elkaar gaan zoeken. Gelukkig zou dat niet moeilijk worden, hij wist precies waar de anderen waren. Hij sjokte het steegje door. Toen hij het hoekje aan het einde om sloeg zag hij ze staan. Met een gemene grijns op zijn gezicht liep hij op ze af. ''Hé jongens!'' riep hij luid
|
|
|
|
Post by lenore Horan on Feb 29, 2012 13:13:41 GMT -5
Lenore voelde zich op een bepaalde manier niet zo op der gemak. De spanning was goed te voelen tussen Zayn en mijn broer. Ze had zwaar de neiging om de fiets neer te zetten en haar broer en die pakistaan tegen elkaar aan te duwen en een groepsknuffel te houden. Maar ze wist bijna zeker dat ze daar alleen nog pissiger van zouden worden. Ze liep een beetje sip gewoon achter de jongens aan met nog steeds haar fiets aan haar zij.
Snel richtte Lenore haar blik op der broer die wat sneller begon te lopen. Ze keek hem lief aan en woelde door zijn blonde lieve stekeltjes, of wat het ook had mogen zijn.
Snel sloeg ze daarna haar arm om haar broer's nek. "Broertje!" zei ze blij. In de hoop dat hij wat vrolijker zou worden.
|
|
|
|
Post by Sekar Malik on Feb 29, 2012 13:19:09 GMT -5
''Wat?!'' Met een geirriteerde toon in zijn stem keek Sekar zijn jongere tweelingbroer aan, de irritatie was duidelijk in zijn donkere ogen af te lezen. Dit zou beter belangrijk zijn want hij wilde net weer op meisjes jacht. Hij knakte zijn knokkels terwijl hij opstond uit de grote vuilniszak waar hij op lag, helaas hadden ze niet veel beters.
|
|
|
|
Post by Ratan Malik on Feb 29, 2012 13:31:12 GMT -5
''Drie keer raden wie we in elkaar gaan slaan vanavond.'' vroeg hij de andere terwijl hij grijzend naar zijn broer keek. Hij wist gewoon al zeker hoe die zou gaan reageren
|
|
|
|
Post by Sekar Malik on Feb 29, 2012 13:53:55 GMT -5
''Weet ik veel, maakt me eigenlijk ook niet zoveel uit mijn spieren jeuken zoiezo al.'' Zei hij onverschillig, mensen slaan was mensen slaan, de Pakistaanse jongen zag daar geen verschil in, of het moest wel iets heel bijzonders zijn maar dat leek hem niet. ''Maar wie dan?'' Vroeg hij om zijn broertje als nog even een plezier te doen.
|
|
