|
|
Post by sagé Monclair on Mar 3, 2012 11:22:38 GMT -5
"Sstt" siste Sagé snel naar Jake. Hij keek hem boos aan. Hij wilde niet dat Dough zijn kant op zou komen. Snel greep hij naar Jakes mond en hield zijn hand ervoor. Hij draaide hem in een handige beweging om zodat ze met hun ruggen naar het cenario stonden. "Niet slim, Niet slim!" fluisterde hij. Met heel zijn hart hoopte Sagé dat Dough niet hierheen zou komen.
|
|
|
|
Post by Egon Mc Brigh on Mar 3, 2012 11:26:27 GMT -5
"JA en je denkt zeker dat Dough die niet overhoop heeft geknald!?" Riep Egon wanhopig. Het was waar Egon zag niks met zijn linkeroog en maar een beetje met zijn rechter. Hij heeft zichzelf kunnen aanleren zichzelf te oriënteren door middel van geluid, bekende geluiden, vertrouwde geluiden. Egon liep op Dough af en zocht zijn schouder. "Doe het alsjeblieft niet Dough, dit is ook mijn schuld geweest ik had niet zomaar weg moeten rennen...." "Zayn vergeef me maar door mij ben jij hier..." Egon liet zich op zijn knieën vallen en sloeg met zijn vuist op de tegels terwijl bittere tranen over zijn gezicht liepen. "Het spijt me Zayn maar ik kon echt niks doen! Het spijt me van je zusje! Het spijt me van Dough! Het spijt me voor jou! Het spijt me voor Sagé en Jake! Maar ik wilde niemand verliezen! Ik wou dat ik dood gereden was! Dan was dit allemaal voorbij! "DOUGH IK SMEEK JE ALS JE BROER ALS JE FAMILIE DOOD ZAYN NIET!!!!!!!!!!!!"
|
|
|
|
Post by Jake Parker on Mar 3, 2012 11:39:57 GMT -5
''Nee Egon ik ben degene die fout zat! Ik had Zayn nooit moeten dwingen om mee te doen aan x-factor!! Dan was jij nooit aangereden!!'' gilde Jake hard. ''Dough dat kan je niet maken!!'' Ook bij Jake stroomde de tranen over zijn wangen. Waarom? Waarom moest dit gebeuren?
|
|
|
|
Post by Egon Mc Brigh on Mar 3, 2012 11:44:17 GMT -5
"Het is ook mijn schuld van ons beide Jaky." Suste Egon alweer wat rustiger. Hij stond op en zocht naar Jake's gehuil. "Geen zorgen maatje, het komt goed we blijven gewoon bij elkaar... toch Sagé?" Egon keek Sagé schuin aan om hem toch nog te kunnen zien. Egon sloeg zijn handen om Jake heen en keek weer om naar zijn broer. "En wat doe je?"
|
|
|
|
Post by Zayn Malik on Mar 3, 2012 11:48:18 GMT -5
Zayn had door die klap van Dough op zijn gezicht een gespleten lip gekregen die een beetje begon te bloeden, hij schrok zich rot toen hij zijn voeten niet meer op de grond voelde toen Dough hem op tilde, elk botje in zijn lichaam deed pijn alles leek te kraken en te breken. Alsof Dough nog niet genoeg had gooide hij Zayn ook nog eens van zich af, een pijnscheut ging door zijn hele lichaam heen toen het lichaam van de Pakistaanse jongen weer de grond raakte, en een kreet van pijn vulde de garage, hij wilde opstaan maar had er de kracht niet voor, hij wilde naar zijn achterhoofd grijpen dat nu als een gek aan het het bloeden was maar zelfs dat lukte hem niet, hij kon even niets helemaal niets, door die klap op zijn hoofd leek alles een beetje wazig en hij had eerlijk waar het idee dat hij het niet lang meer zou volhouden. Alles wat er om hem heen gebeurde had hij niet eens meer door.
|
|
|
|
Post by sagé Monclair on Mar 3, 2012 11:54:24 GMT -5
Sagé keek de jongens aan. Dat verhaal van Egon had hij nog nooit gehoord. Dat hij schilder wilde worden als hij gewoon nog kon zien. Zijn ogen brande maar hij hield zich in. "Yup" antwoorde hij vlot, als hij een heel verhaal zou vertellen dan zou hij ook gaan huilen maar dat is wat hij op dit moment beter niet kon doen. Hij bleef staan en keek Dough strak in de ogen aan. "Doe het niet!" beval Sagé hem.
--
OMGOSHH senimenteel heero x3
|
|
|
|
Post by Dough Mc Bright on Mar 3, 2012 12:07:57 GMT -5
Dough staarde naar het tafereel van drie jonge jochies die tegen hem in gingen met een hart vol tranen en liefde. Dough liet zijn wapen zakken en liep bij Zayn weg. "Ratan, Sekar leg hem in de auto de jongens brengen hem zo naar huis het feest is voorbij...." Dough liep op Egon als die nog steeds zijn armen om Jake's nek had zitten. Dough pakte Egon bij de arm en nam hem in zijn armen. Warme vlekken ontstonden op het shirt van Egon waar Dough zijn gezicht had. "Het spijt me dat ik dit heb gedaan, het spijt me dat ik het verleden naar boven heb gehaald en het spijt me als ik je pijn heb gedaan, ik weet dat zelfs zonder je ogen je een geweldige schilder zou kunnen worden. Ik kon niet ophouden met janken, Zayn was nu toch bewusteloos dus die zou mijn zwakheid niet meemaken maar nu wil ik alleen nog maar dat Egon me vasthield en zou zeggen dat het goed zou komen, beter zou worden net zoals hij altijd bij Jake en Sagé deed. Ik liet mijn tranen de vrije loop en keek de jongens één voor één aan. Brengen jullie onze vriend naar huis?
|
|
|
|
Post by Jake Parker on Mar 3, 2012 12:12:48 GMT -5
een golf van vreugde ging door Jake's lichaam toen hij Dough hoorde praten. Hij had dus toch gevoelens
|
|
|
|
Post by Sekar Malik on Mar 3, 2012 12:27:13 GMT -5
Sekar had verward naar het hele tafereel zitten kijken, die softheid van Dough zo plotseling maakte hem misselijk, en dat alleen maar door de drie kleine kleutertjes. Hij rolde met zijn ogen, was Dough vanbinnen nou echt zo'n softie, ''Nou, dan ruimen wij de troep wel weer op.'' Zei hij sacherijnig terwijl hij Zayn aan zijn arm mee sleurde naar de auto, aangezien Zayn nog steeds niet kon lopen liet hij al snel doormiddel van een pijnlijke kreet merken dat het hem pijn deed toen hij half over de grond meegesleurd werd, maar ja, wat kon Sekar dat nou schelen? Het was zijn kleine neefje maar en die ging hij niet netjes oppakken en tillen. Hij deed het portier van de grote zwarte auto open en gooide Zayn zo over zijn schouder op de achterbank, ''Denk maar niet dat je van ons af bent!'' Dat gaf hij hem nog even mee voordat hij weer terug liep naar de garage. ''Nou jongens, breng de troep maar weer naar huis.'' Zei hij tegen Jake, Sagé en Egon.
|
|
|
|
Post by Dough Mc Bright on Mar 3, 2012 12:49:54 GMT -5
Dough had zijn tranen nog niet gedroogd en draaide zich naar Sekar en Ratan om. `Mee nu! naar het kantoor en geen woord.´
|
|
|
|
Post by Ratan Malik on Mar 3, 2012 12:56:02 GMT -5
Ratan liep zwijgend en op zijn hoede mee met Dough naar het kantoortje. Het voelde alsof hij lood in zijn schoenen had. Hij had geen idee wat hun te wachten stond, maar het kon nooit goed zijn. Dat wist hij wel zeker. Toen hij in het kantoortje stond, met zijn rug tegen de muur keek hij afwachtend naar Dough
|
|
|
|
Post by Sekar Malik on Mar 3, 2012 13:01:02 GMT -5
Sekar slofde achter zijn broer aan en ging naast hem tegen de muur aan staan. Hij bedacht zich wat hem allemaal wel niet te wachten stond, maar alles was nu zo verwarend, hij had Dough nog nooit zo huilerig gezien, een geiriteerde zucht ontsnaapte aan de lippen van de Pakistaanse jongen.
|
|
|
|
Post by Dough Mc Bright on Mar 3, 2012 13:05:05 GMT -5
Dough draaide zijn betraande gezicht naar de andere. "Zo dat is wel weer genoeg gejank."En veegde de tranen uit zijn gezicht. Dough bekeek het gezicht van de twee jongens en schoot in de lach. "O man jullie moeten je gezicht eens zien, kostelijk! Nee dacht je nou echt dat ik zo emotioneel werd van die drie baby's echt niet luister maar eens. Dit is allemaal deel van mijn vervolg plan. Ik wist gewoon dat ze zich ermee zouden bemoeien dus bedacht ik een vervolg op het plan en tot nu toe loopt het perfect. Weet je, je kunt Zayn niet breken door hem te slaan dat weet ik omdat we al veel te lang vrienden daarvoor zijn geweest maar waar je hem echt mee kunt breken is...... ZIJN BANDJE!" Een vuile grijns van oor tot oor verscheen op Dough's gezicht. "Wij gaan dat bandje van hem breken net zoals hij dat bij ons deed maar dit keer is hij niet degeen die vertrekt maar.... Dat zullen zijn vrienden zijn!"
|
|
|
|
Post by Sekar Malik on Mar 3, 2012 13:13:03 GMT -5
Sekar's verbaasde uitdrukking maakte plaats voor een brede grijns, Dough had eigenlijk moeten acteren want hij dacht echt even dat hun leider emotioneel was geworden. ''Dat klinkt inderdaad goed. Zayn is best wel een softie als het om beste vrienden gaat.'' Hij knikte instemmend met Dough's idee. ''Wat is je plan?''
|
|
|
|
Post by Ratan Malik on Mar 3, 2012 13:19:21 GMT -5
Stomverbaasd maar ook vooral heel erg opgelucht keek Ratan Dough aan. Dit was wel het laatste wat hij op dit moment verwacht had. Maar het was de meest geweldige verrassing die hij maar kon krijgen. ''Ja, wat is het plan?'' drong hij aan. Hij voelde alsof hij zojuist ontwaakt was uit een hele lange slaap en voor het eerst werd hij weer enthousiast
|
|
