|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 11:22:08 GMT -5
Alleen de eerste twee woorden al zorgde ervoor dat Janey brak. Opnieuw vulde haar ogen zich met tranen en een hoge snik verliet haar mond toen ze alles aanhoorde wat hij zij. Ze schudde haar hoofd, van verwarring en om hem duidelijk te maken dat hij het mis had. ''Louis, hij heeft je niet gered. Zayn was de gene waarmee je ruzie had vlak na je dat met mij had gehad. Hij was de gene die je sloeg. Maar alsjeblieft haat hem niet, neem geen wraak op hem, hij kon kon zich gewoon niet meer beheersen.. blijf alsjeblieft rustig verdomme want ik wil niet dat je jezelf pijn doet.'' ze kwam apart uit haar woorden omdat ze er steeds doorheen snikte. Ze wou hem zo graag gelijk geven maar hier kon ze niet over liegen. Als de waarheid later pas boven tafel zo komen zou dat alles alleen nog maar erger maken. De tranen bleven over haar wangen stromen en ze trilde erger dan ooit te voren. En dan nog maar te zwijgen over de pijn in haar borstkas alsof ze zojuist door haar hart was gestoken. Waarom werd ze nou niet wakker uit deze nachtmerrie?
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 13:49:37 GMT -5
"HOU JE KOP IK GELOOF JE NIET!!!!" Louis schoof zo ver mogelijk achteruit en prikte met dezelfde vinger naar Janey als naar Zayn. "Lieg niet! Zayn is niet zo'n type! Dat is die niet! Jij hebt alles verpest! Voor mij, voor Harry, voor Zayn..... VOOR ONS!!! Had je bek nou maar gehouden dan was er niks gebeurd! Jij.... jij..... VIEZE HOMOHATER!!!" Louis gilde de boel bij elkaar en was niet tot bedaren te brengen. Wild maaide zijn armen door de lucht en onbewust sloeg hij op de paniekknop. De hartmonitor begon steeds harder en sneller te piepen. Mensen in witte jassen stormde de kamer in en gingen om me heen staan. Ik was gevuld met woede maar voor grotendeels met angst en gilde om hulp. Een man in wit uniform greep mijn handen vast en maakte die aan het bed vast waardoor ik nog meer in paniek raakte. "Laat me los! Laat los! Laat me gaan! Wat doen jullie met me!? JANEY HELP!!" Een jonge vrouw kwam met een injectienaald op me af en stak deze in mijn arm. Ik gilde het uit van de pijn en mijn ogen werden groot toen ik weer datzelfde kapje op mijn mond kreeg als toen ik hier binnen kwam. "Wat is zijn status!?" Riep een grote oude man in het wit. "Verhoogde bloeddruk, zuurstof tekort....." Riep een vrouw met een klembord in de hand. De oude man keek me onderzoekend en eng aan. "Maak alles gereed voor een tweede operatie, misschien overleefd hij de tweede hartaanval niet......."
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 14:02:56 GMT -5
Alles wat er gebeurde en gezegd werd vloog zo snel aan Janey voorbij dat ze amper door had wat er nou eigenlijk aan de hand was. Ze had haar handen van Louis borst gehaald en verdoofd een paar stappen achteruit te doen. En daar stond ze nu nog steeds, verstijfd, terwijl geluidsloze tranen over haar wangen stroomde. ''W-wat?'' bracht ze met moeite uit toen ze hoorde wat de arts zei. Haar hart leek te stoppen met kloppen op dat moment. Nee.. ''NEE! NEE NEE NEE!'' gilde ze uit. Meteen werd ze vastgepakt door twee handen die haar weg probeerde te sleuren maar ze verzette zich hevig. ''Laat hem niet dood gaan! Hij mag niet dood gaan!'' Met haar ogen wijd open gesperd keek ze naar hoe ze met Louis bezig waren. Ze zweefde steeds verder en verder van hem weg.. even dacht ze dat haar nachtmerrie vervaagde maar pas toen ze weer op de grond werd gezet door de man die haar zojuist opgetild had. ''LAAT HEM NIET DOODGAAN!'' gilde ze nog voor ze als een miezerig hoopje in elkaar zakte op de grond. Louis had gelijk: dit was haar schuld, allemaal haar schuld
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 14:14:26 GMT -5
Louis snakte naar adem en hijgde als een paard. "Adem.... adem....... Ik heb adem nodig........ Help...... Janey..... Ga alsjeblieft niet weg........ Blijf hier laat me niet in de steek......" Alles werd langzaam weer zwart en het grote eenzame gat kwam weer tevoorschijn. Nee alsjeblieft neem me niet mee! Ik smeek jullie neem me niet mee! HELP! Ik voelde mijn lichaam niet meer. De piepjes van de monitor stierven langzaam weg. Ga ik soms dood? Ik heb Harry nooit kunnen vertellen hoeveel ik van hem hield.......
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 27, 2012 9:44:41 GMT -5
Janey voelde zich plots zo zwak, duizelig en misselijk. De wazige gang draaide voor haar ogen. Ze kende dat gevoel maar al te goed, zo erg voelde ze zich altijd voor ze flauw viel. Ze ging met haar hoofd tussen haar knieën zitten en probeerde rustig adem te halen wat nogal moeilijk ging omdat haar ademhaling door de paniek zó versneld was dat ze bijna ging hyperventileren. Toen ze zich weer goed genoeg voelde om overeind te kunnen blijven staan krabbelde ze overeind en klamte ze zich vast aan het vensterbankje onder het raam dat uit keek op de kamer waar Louis zich bevond. Zonder er bij na te denken begon ze wild met haar vuisten tegen het glas aan te bonken. ''LAAT ME BIJ HEM!'' gilde ze daarbij. Maar niet lang daarna gooide iemand de luxaflex dicht. Het laatste wat ze zag was Louis die daar snakkend naar adem op bed lag. Weer werden er twee handen op haar schouders gelegd die haar weg voerde en dit keer was ze te zwak om tegen te stribbelen
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 27, 2012 12:52:02 GMT -5
"Rapporteer status!" Brulde de oude man in het wit. "Geen zuurstof in de longen, ademnood!" Riep een dame terug. "Snel bevestig het zuurstofmasker en begin met pompen op mijn teken!" ....... "NU 1.... 2..... 3.... 1..... 2..... 3...." "Er gebeurd niks dokter, we dreigen hem te verliezen!" "Niet opgeven we hebben nog tijd. Jij hartmassage! Zorg ervoor dat zijn hart blijft kloppen." "Maar zijn hart klopt nog wat heeft het dan voor zin?...." "GEEN VRAGEN DOEN!!!" ................. (PIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEP) "WE'RE LOSING THE PATIËNT!!!" "Niks daarvan maak het shokapparaat gereed, 200 volt!" ...... "Gereed!" "Okej iedereen klaar? CLEAR!!" "Niks veranderd in status...." "Nog een keer 300 volt! Klaar.... CLEAR!" "Noting...." "I won't give up! 400 volt! CLEAR!!" "Geef het maar op dokter hij is er niet meer...." "No I will save this patiënt 500 volt! CLEAR!!!" ..................................... (kom op jongen! Nu niet opgeven! Kom terug! Kom bij ons terug!) Piep, piep, piep, piep. "Het is een wonder..... HIJ LEEFT WEER!!"
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 27, 2012 13:30:26 GMT -5
Lijkbleek staarde Janey voor haar uit. Opnieuw was ze in de wachtkamer neer gezet en onderhand begon ze die plek te haten. Ze zat er bij alsof ze ieder moment voorover kon gaan vallen maar daar was ze zich helemaal niet bewust van. Alles om haar heen leek verdwenen te zijn. Het enige wat ze hoorde was Louis' stem in haar hoofd en de stem van haar gedachten die smeekte dat hij dit alsjeblieft mocht overleven. ''Is jou naam niet Janey?'' hoorde ze vaag op de achtergrond. Ze herkende de stem van die aardige vrouw die haar al eerder gezelschap gehouden had en keek voorzichtig op wat er voor zorgde dat ze bijna moest kokhalzen. Janey knikte vaag maar hield haar lippen stijf op elkaar. ''Ik dacht je al te herkennen, maar jij kent mij vast niet meer. Ik heb je een tijdje begeleid hier in het ziekenhuis, maar toen was je een stuk jonger en magerder.'' Dat was waarschijnlijk het enige wat Janey op dit moment nóg gefrustreerder kon maken. Tuurlijk wrijf het erin, wrijf het er lekker in dat in een vetzak ben geworden. ''Fijn,'' snauwde ze. ''Maar vertel me nu nou EINDELIJK eens of híj nog leeft!'' Ze zat hier nu al zo lang te wachten. Lang genoeg om de hoop op te kunnen gaan geven, maar dat deed ze niet. Louis ging niet dood, hij mocht niet dood!
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 28, 2012 2:50:05 GMT -5
Met een zware pijn op mijn borst opende ik mijn ogen. Het eerste wat ik zag was een oude flinke man in een witte jas. "God?" Probeerde ik uit. De oude man keek me aan en schoot in de lach. "Hahaha.... je kunt zien dat je tweede operatie geslaagd is. Je hebt ons wel laten schrikken jongen...." Louis kwam overeind en keek de oude man verbaast aan. "Hoezo? Heb ik u laten schrikken? Ik heb helemaal niks gedaan? En wat bedoelt u met tweede operatie?" De oude man schoof iets dichter naar me toe en boog zich voorover. "Je kreeg een tweede hartaanval m'n jongen, toen je zusje hier was..... Tijdens de operatie kreeg je een hartstilstand..." Louis' ogen werden groot. "ben ik dan dood?" Weer begon de oude man te lachen. "Nee m'n jongen je bent spring levend, maar dat kan ik niet van je vriend zeggen binnenkort..." "Hoezo? Welke vriend?" "Je beste vriend Zayn Malik..." "Hoezo wat is er dan met hem is-ie okej?" De man schudde zijn hoofd. "Het spijt me jongen maar als je vriend zich verder van jullie afwend ben ik bang dat hij ten dode is opgeschreven." Louis schrok van deze opmerking. "Hij denkt dat je dood bent m'n jongen... En dat het zijn schuld is..... Hij is terug gegaan naar zijn oude thuis..." Louis keek nietbegrijpend. "Welk oude thuis is hij terug gegaan naar zijn ouders?" De man grinnikte. "O nee m'n jongen veel erger. Hij is terug gekeerd naar zijn oude thuis.... Het oude thuis waar ook jou zusje zit!" Louis' mond viel open. "Is Zayn terug gegaan naar de bende? Net als Kathy? Maar Kathy zei dat ze dat niet had gedaan! Waarom is Zayn terug gegaan!?" De man sloeg zijn ogen neer. "Door jou dood denkt hij dat iedereen hem zal haten... Daarom gaat hij terug naar de enige plek waarvan hij denkt dat het de enige plek is waar er nog wel van hem word gehouden." Louis trok lijkbleek weg bij elk woord dat de man zei. Hij was bijna dood hé? Louis tilde voorzichtig de dekens op en gluurde onder zijn shirt. Niet te geloven! Gigantische brandwonden van het shockapparaat stonden op zijn borst en hij keek de man angstig aan die zijn gezicht angstvallig dicht bij zijn gezicht bracht. "Word beter.... En ga dan je vriend halen.... Zijn leven is in groot gevaar.... Schop daarna je zusje het huis uit.... Voor haar is het al te laat....." De man stond op en liep een stukje de kamer in. "O en voor ik het vergeet.... Probeer je vriendje een tijdje achter je te laten ik denk niet dat hij enig idee heeft dat je nog überhaupt bestaat." Ik knipperde angstig met mijn ogen en de man was verdwenen. Geschrokken schoot ik overeind met pijn in mijn handen en borst. Overal waar ik keek... Draadjes en infusen... Ik was echt bijna dood geweest... Maar van de oude man geen spoor. Zou Zayn echt terug zijn gegaan? Louis liet zich zuchtend weer achterover vallen. Zodra hij het ziekenhuis uitwas zou hij alles doen wat de oude man hem had verteld! Te beginnen met een leuk gesprekje met Dough aan te gaan!
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 30, 2012 16:16:25 GMT -5
De vrouw begon Janey net helemaal uit te leggen dat ze nog niets kon zeggen toen er weer een man binnen kwam lopen. ''De operatie is geslaagd. Hij is buiten levensgevaar.'' vertelde hij haar. Het was alsof er een bom van blijdschap en opluchting ontplofte in Janey. Ze sprong op zonder na te denken, wankelde even maar herstelde zichzelf al snel. ''Mag ik naar hem toe!?'' De man schudde zijn hoofd. ''Het lijkt me een beter idee als jij nu naar huis gaat. De jongen heeft nu rust nodig. Is er iemand die je kan ophalen?'' Teleurgesteld sloeg Janey haar ogen neer en ze dacht even na. ''Ik neem wel een taxi.'' zei glimlachte flauwtjes naar de man en ook even naar de vrouw. ''Bedankt.'' En daarna verliet ze de wachtkamer. De lange witte gang volgde ze tot aan de grote klapdeuren en ze verliet het gebouw. Het duurde niet lang voordat er een taxi stopte en ze in kon stappen. De hele rit lang dacht ze na. Niet alleen over Louis, maar ook over Zayn. Zou het wel goed met hem gaan? Ze beet op haar lip.
|
|
|
|
Post by Harry Edward Styles on Apr 1, 2012 11:27:32 GMT -5
Harry stapte uit de taxi en liep richting de ingang. Met nog steeds niets meer aan dan een boxer. Voor de deur wachtte Harry op Janey. " Zussie loop nou eens door!" riep hij en zetten zijn handen in zijn zei.
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Apr 1, 2012 11:36:27 GMT -5
''Sorry.'' mompelde Janey. Ze voelde zich weer enorm duizelig en slap. Ze hield even diep adem en liep toen al wankelend, alsof ze dronken was naar Harry toe. Ze keek even naar haar broers blote borst en zuchtte geïrriteerd. ''Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd hebt als ze daar binnen over je heen kwijlen.'' Ze hoopte maar voor hem dat er geen paparazzi in de bosjes lag. De grote schuifdeuren gingen open zodat ze naar binnen konden lopen. De siddering liepen over Janey's ruggengraat. Het voelde vreselijk om hier weer te zijn. Als het maar goed ging met de jongens..
|
|
|
|
Post by Harry Edward Styles on Apr 1, 2012 12:29:16 GMT -5
" Jij weet waa hij ligt dus rennen we er heen." Lachte Harry vrolijk. Maar zijn kleding lag nog in de taxi en die was weg dus kon het toh niet anders. " Kom rennen Janey!" riep hij en sprong op en neer.
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Apr 1, 2012 12:34:40 GMT -5
Janey glimlachte flauwtjes naar hem. Letterlijk ieder botje en spiertje in haar lichaam protesteerde en ze voelde haar ligt in haar hoofd. Normaal zou ze zichzelf gepushed hebben om gewoon te gaan rennen maar ze wou absoluut niet flauwvallen in het ziekenhuis. ''Kan ik niet.'' mompelde ze. ''Ga jij maar vast rennen ik kom er zo wel aan..'' Zwarte vlekjes danste voor haar ogen.
|
|
|
|
Post by Harry Edward Styles on Apr 1, 2012 12:38:47 GMT -5
" Ik til je wijs jij maar de weg!" Gilde Harry en hij tilde Janey op. Hij hing zijn zusje over zijn schouder en rende naar binnen. Zo snel hij kon rende hij naar een hoekje. " Waar heen."
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Apr 1, 2012 12:45:06 GMT -5
''Nee nee nee Harry ik ben te..'' probeerde Janey nog te protesteren maar Harry had haar al opgetild. Ze hing als een soort lappenpop over zijn schouder heen. Waarom doe je hem dat aan vette koe? Straks stort hij nog in elkaar onder je gewicht! Tranen prikte in haar ogen. Ze gaf Harry aanwijzingen waar hij heen moest tot ze voor de deur van de kamer stonden. ''L-laat me maar weer zakken..'' hakkelde ze. Dat haar broer niet inderdaad in elkaar was gestort door haar was echt een wonder.
|
|
