|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 25, 2012 14:41:27 GMT -5
"Ha..... Ha....Harry where are you?" Ik voelde mezelf op een soort bed liggen. Lichten vlogen voorbij terwijl ik naar het plafon staarde. Ik hoorde mensen praten maar verstond ze niet. "Where is my Harry?" Vroeg ik opnieuw. Ik voelde een hand op mijn voorhoofd en een kapje werd op mijn mond geplaatst langzaam werden mijn oogleden weer moe en zakte ik weer weg.
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 9:42:03 GMT -5
Janey bleef machteloos in de gang achter toen twee mannen met een brancard langs haar rende. Daar op lag Louis, lijkbleek en onder het bloed. Ze voelde haar hele lichaam trillen van angst. ''Help hem alsjeblieft.'' smeekte ze haast aan een arts die ook langs haar heen rende, op weg naar de deur waar de mannen met Louis zojuist was verdwenen. De man negeerde haar, maar dat vond ze totaal niet erg. Laat hem zich maar haasten, dacht ze bij zichzelf. Een zachte hand werd op haar schouder gelegd en ze draaide zich meteen geschrokken om. ''Kom maar mee.'' zei een vrouw gekleed in het wit. Ze zag er zorgzaam uit, als een soort moeder en dus liet Janey zich vrijwillig meevoeren naar de wachtkamer waar ze een bekertje water kreeg. Het klotste alle kanten op door haar trillende handen. ''Hij gaat toch niet dood he?'' Het voelde en klonk alsof haar keel dichtgeknepen werd. Ze vrouw probeerde haar te kalmeren en haar te verzekeren dat het goed zou komen maar dat was niet genoeg voor Janey om te stoppen met zorgen maken.
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 9:53:50 GMT -5
"Zo alles is goed verlopen?" "Ja de patiënt heeft het overleefd maar zijn hartslag baad ons nog zorgen." "Is dat zo? Hou hem hier en laat hem vooral niet bewegen op opgewonden raken, de kans dat hij opnieuw een hartaanval krijgt is op dit moment nog steeds erg riskant." "Doen we dokter." Voetstappen stierven van mij vandaan en ik hoorde een deur openen maar niet sluiten. "Hij zal zo wel bijkomen. Maak snel zijn infuus gereed en laat hem rusten, o en voor ik het vergeet volgens mij zit zijn zusje in de wachtkamer. Je kunt haar bij hem laten als ze maar rustig is en vergeet vooral de paniekknop aan het bed te bevestigen! Die jongeman heeft veel geluk gehad, alertheid is op dit moment cruciaal!" De deur viel dicht en even later opnieuw. Ik was alleen. Zat mijn zusje in de wachtkamer? Was Kathy hier? Hoe wist die dat ik hier was? Nu je het er toch over hebt.... Waar was ik eigenlijk!? Ik opende mijn ogen met veel moeite en keek om me heen. Ik hoorde een piepend geluidje om de zoveel seconde opnieuw. Ik bewoog mijn hoofd iets naar links en zag een hartmonitor staan. De pieken kwamen zwak omhoog en gingen langzaam voorbij. Ik weet waar ik ben..... Ik ben in het ziekenhuis......
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 10:04:59 GMT -5
Janey had al die tijd in de wachtkamer gezeten, alleen tussen allemaal doodstille mensen, aangezien de aardige vrouw weer weg was gegaan. Ze had gehuild tot ze geen tranen meer over had en haar hoofd in haar handen gelegd. Het duurde zo lang.. zo ontiegelijk lang.. Ze keek pas op toen ze voetstappen haar richting uit hoorde komen gevolgd door een mannenstem. ''Je kunt bij je broer. De operatie is goed verlopen. Maar hou het wel rustig alsjeblieft, hij mag zich niet opwinden.'' Janey had niet eens zin om te zeggen dat Louis haar broer helemaal niet was. Ze was veel te opgelucht om het goede nieuws al kwam het nog niet echt helemaal binnen. Ze schoot overeind en de man liep met haar mee naar de kamer waar Louis lag.
---
Wacht even met reageren ik ga ons stuk bij je notities droppen dan kun je dat kopiëren
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 10:34:22 GMT -5
Vermoeid opende ik mijn ogen. Er werd op mijn deur geklopt. ''Bi.. bi.. binnen..'' antwoorde ik zwak. Wie zou mij komen bezoeken? Was het Kathy? Die stemmen zeiden toch dat mijn zusje hier was? "Kathy!?"
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 10:43:42 GMT -5
Zachtjes opende Janey de deur toen ze Louis' zwakke stem hoorde. Hij verwachtte zijn zus, fijn, dat hadden ze dus ook al aan hem verkeerd door gegeven. ''Hoi.'' zei ze voorzichtig terwijl ze naar binnen liep en de deur achter haar sloot. Toen ze Louis daar zag liggen, aan een infuus en totaal verzwakt begon er een schuldgevoel aan haar te knagen. Twijfelend bleef ze bij de deur staan. Zou hij tegen haar uitvallen? Daar had hij immers alle reden toe.
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 10:45:17 GMT -5
Janey Styles kwam zachtjes de kamer in lopen en sloot de deur. ''Hoi.'' was het enige wat ze zei. Ik deed mijn best recht op te gaan zitten maar het infuus was te kort. ''Pl.. pl.. please come.. sit down..'' hijgde ik. Ik wilde niet zo hijgen maar mijn luchtpijp was nog maar net open en zuurstof kon nog niet echt tot mijn longen doordringen. Ik tilde met alle moeite mijn arm op en wees op een stoetje naast mijn bed.
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 10:46:48 GMT -5
Die stem.. nog nooit in haar leven had ze iemand zo moeilijk adem horen halen. Ze beet op haar lip om niet weer in tranen uit te barsten en nam plaats op de stoel naast het bed. ''Het spijt me zo Louis,'' haar stem trilde van verdriet, net als haar lichaam nog steeds deed. ''Het spijt me.'' Dit keer was het slechts zacht gefluister. Dit had ze nooit gewild.
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 10:49:25 GMT -5
''He.. het is okej. Dit was ook mijn fout..'' Ik probeerde met al mijn kracht mijn hand op te tillen en Janey's voorhoofd te strelen. ''Wa.. waar is Harry? En Zayn.. waar is Zayn?!'' Louis raakte in paniek en begon wild te woelen in zijn bed. Het infuus in zijn hand deed zeer. ''Zayn waar is Zayn?''
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 10:50:11 GMT -5
''Louis rustig!'' zei Janey geschrokken toen Louis ineens paniekerig begon te schreeuwen. Ze stond op en duwde hem tegen zijn borst aan zodat hij niet zo wild meer kon bewegen als hij eerst deed. ''Rustig Louis je bezeerd jezelf nog.'' Ze beet p[ haar lip toen ze zijn vraag liet bezinken. Zayn was er vandaar ggedaan, ze had geen idee waar hij was. ''Harry is thuis,'' begon ze daarom eerst maar. ''Maar Zayn is weg.''
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 10:53:59 GMT -5
Louis ogen werden groot. ''Weg? Waar heen? Waarom? Janey ga hem halen, ik moet hem nog bedanken!''
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 11:00:08 GMT -5
Janey fronsde haar wenkbrauwen. ''Bedanken?'' vroeg ze ongelovig. Maakte hij een grapje? Ze onderzocht zijn gezicht maar kon nergens humor bespeuren. ''Waarom zou je hem bedanken?'' Ze snapte er niets meer van. Was dit sarcasme? Wou hij Zayn terug gaan pakken? Een rilling trok over haar rug.
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 11:05:05 GMT -5
Louis keek Janey verward aan. ''Hoezo, hoe bedoel je? Hij heeft Dough weggejaagd! Dough timmerde me in elkaar je stond er zelf bij! Verdomme haal Zayn Jane, ik weet dat hij achter die deur staat!'' Weer begon hij wild in het bed te draaien. ''Zayn! Zayn! C'mmon man knock it off! Zayn!''
|
|
|
|
Post by Janey Styles on Mar 26, 2012 11:06:21 GMT -5
''Louis hou op!'' riep ze terwijl ze het spartelende lichaam onder haar handen probeerde tegen te houden uit alle macht. ''Hij is hier niet en híj is de gene die je sloeg, niet.. Dough.'' Ze fronsde haar wenkbrauwen bij die voor haar onbekende naam. Haar hele gezicht straalde paniek uit. Louis leek helemaal door te draaien. Moest ze een verpleger gaan halen?
|
|
|
|
Post by Louis Tomlinson on Mar 26, 2012 11:07:17 GMT -5
''Lieg niet!'' Louis raakte langzaam in paniek. De hartslagmonitor begon hard te piepen en de pieken schoten snel en hoog voorbij. ''Ik zag het zelf! Dough sloeg op me in toen ik hem gelijk gaf dat ik homo was! Hij bespotte me, lachte m uit, vernederde me, vermoorde me bijna Janey! Dough sloeg me bijna dood en toen ik bijna stierf was Zayn daar! Hij redde me. Hij redde! Ik zag het zelf! Zeg me dat je liegt Janey, zeg me dat je een hele lelijke grap maakt!'' Louis kreeg tranen in zijn ogen. Zayn? Zijn beste vriend had.. had hem verraden.
|
|
